De eerste wedstried woar ‘n onderd joar olde turfskute an mee deu was ‘n feessien veur meinsn die d’r van olln um op ‘t waeter te weenn’. Op ‘n stroalnde zoaterdag vrog in mei ging de Vijf Gebroeders zeg maer vliegnd uut de staertblokkn, uut de aevn van Blokziel. Deur de nauwe geule noar ‘t meer van Veno ging ‘t met drie man boomn an elleke kaante. Et is maer goed dat toen gien iene van de bemanning toen wus oevule d’r nog eboomt mos wörn die dag want dan waarn ze zo Richard Meiresonne achternoa esprung ‘t waeter in. Niet dat ie dat expres deu, maer i’j was d’r wel al vrog bi’j.

En doar bleef ‘t niet bi’j want d’r bin die dag zeker vier keer gaessn overboard evaaln bi’j ‘t boomn maer dan bi’j aandere skeepn. De VG lag al snel op kop. Bi’j ‘t Voegeleilaand was ‘t eempies spaennd, maer bi’j de Keet lag ie weer dekke op kop en bi’j Gaellemuun onder ‘t toeziend oog van de Veerhoofd Vorschers en waeter kanonn van de brandweer was ‘t nek an nek met de Karin, ‘n wat smallere aak, met ‘n enörme lappe van ‘n soortement fokke. Kört doarnoa, net veur ‘t Otel in de Sluus was de race eignlek al eloopn. Zeiln kan de VG as de braandweer, maer steeds maer weer boomn is zo’n eidnse klus, doar goa’j kapot an. Oe d’aandern dat deunn? Joarnlange training dink ek. D’r was ‘n Fries skutsje bi’j doar leupn ze te boomn as of ‘t Romeinse legionnairs waarn, d’r zat ‘n prachtige kadans in.

Niet dat ek doar van mee kan proatn, dat boomn, want ek eb d’iele dag d’r um en edraeit in ‘n sloep met ‘n antal fotograafn. Ek eb weer geneutn van de prachtige natuur van de Kop van Overiessel. Veurbi’j de Beukerssluus, alleverwege  de Blauw’aand ging wi’j eempies ‘n extra excursie doen deur de kraggn. De VG wörde toen deur ‘n stel jaegers veurt etrökkn tot an de Belterwiede, dus wi’j addn tied zat veur ‘n uutstaeppien.

Kraggn. Overweldignde stilte. Ier en doar ‘n bulte met bossn gesneedn riet op de wal, ier en doar die karakteristieke wiendmeulechies. Coulissn in ‘t laand deur zoomn van struukn en kronkelige beumpies. ‘n Öltn skuurtien met grote kiern tussn de plaankn veur ‘t deurwaein.

Ek eb et wel ies vaeker ezegt, as ek ier ies ware skaesn in de winter. Et is asof de tied ier bevreurn is. Stille stet. Aa’j dan kiekn noar zo’n turrefskip, dit keer nog niet iens vol elaedn met vracht, ‘t zwoare zeuln over ‘n jaegpad. Drukkn met die lange stokkn. Langzaam, langzaam. D’r gebeurt niet vule, monotonie. Weineg opskietn op ‘n dag, tot dat de wiend oe weer pakt en verder mee nemp op zien reize. Tot dat ieë en de wiend s’aandern weegs goan en  ie de boom weer op muun pakkn, of de jaegers an de wal zettn. Troage verder. Leevnd in ‘n klein roefien, met ‘n potkacheltien en de geluudn van ‘t waeter, altied ‘t waeter. D’r was ies ‘n tied dat ie ‘t Diep opvaerde dat de skipper bliede was van die gure Zuderzee of te weenn. Stelt oe ies veur, die waetervlakte, gien Noordoostpolder…stille gliedn, beschut tussn de kribbn…

Dat leevn vrogger, dat is niet makkelek ewest. Zie addn gien moter en wussn eignlek ook niet beter. Zo was ‘t, ‘t was oen werrek, oen lot. ‘n Leevn met maer ien versnelling. Gien owto’s, gien elektrisiteit, gien internet. Leevn op ‘n tempo dat veur ons now onveurstelbaar is. Maer toen euln ze vaste ook al van ‘t waeter, met al eur wispelturige woede of stil gekabbel. ‘t Waeter dat leevn gef en et ook wel ies nam.  

Gistern zaag ek meinsn bezig die ook olln van dat waeter, want et gef verpozing, et maekt oen kop leeg, et gef rust tussn d’oorn. Meinsn die allemoale senang bin op zo’n olde skute in ‘t mooiste waetergebied van ons laand. Waetermeinsn. Van jonk tot old, trekkn en zwoegn, douwn en sleurn.

Maer, aa’j noar dat prachtige versien van de 3 J’s luustern, Watermensen, dan binne wi’j ‘t allemoale. Dat kunn ze in Voolndam wietn as gien aander. As Ollaander mos ie- net zoas de Katholiekn in elleke deupnaeme Maria opneemn- eignlek allemoale Mozes in oen naeme em. Luustert maer ies noar dat versien, dan snap ie ‘t wel. Ielemoale as ie as bomert overboord vaaln.