Column in het Genemuider dialect door oud plaatsgenoot

Wi’j wörn allemoale wel ies opelecht. Dat is niet leuk, soms get et maer umme kleine dingn, maer ’n enkele keer bi’j gewoon de sjaak. Van lest eb ek ondervundn oe wi’j collectief opelecht wörn. Et ef ook uutgebreid in de kraantn estoan. Die oplechting gebeurt as ie noar ’t zieknuus muun veur ien of aander wissewaessien. Dan wör ie ’n mesiene in ezeugn die oe as onwietnde burger ’n tiedien binn’ ölt in eur systeem, en as ze genog van oe ad em dan spi’jt de mesiene oe weer uut.

Dan ef ze genog op oe eteerd, wref eur bi’j wieze van spreekn vergenoegd over de boek met ’n voldoane grijns. Die reeknge zien ie nooit, die get noar oen verzekeraar. Van lest zat ek online te kiekn noar mien ‘consumptiegedrag’ bi’j ONVZ, mien verzekeraar.Doar zaag ek dat mien onderzuuk ruum vuuf mille ad ekost. Woar ging et over?
Wi’j wörn allemoale ’n daegien older. Dat kump soms met naeregeid. Van dat lange zittn op de bok van die aluminium pupe kreeg ek geregeld last van zeerte in de uppn, met uutstroaling noar de bienn. Noar de reumatoloog dan maer, want et zal wel wat te maekn em met dat ek Bechterew eb. Doar ging dus et iele treintien an ’t loopn.

Bloed onderzuuk, rijen röntgenfoto’s, MRI scans, botdichtheidsmeting, ek bin over de tied van ’n alf joar elleke moand in ’t zieknuus ewest. Ek ad zovule stroaling ad, ek kon mi’j s’oams uutkleedn bi’j mien eign skiensel. Ek oefde de laampe niet iens an te doen. De Nuon wol mi’j op gegeevn moment de meternemer op dak stuurn, zie vertrouwdn et niet!
Elleke keer as ek weer in ’t zieknuus kwam was ie d’r nog niet uut, veruit, weer ’n aander onderzuuk. Ek krege sterk de indruk dat ek ’n soort van proefkenien ware veur onze Surinaamse vriend. Op de foto’s zag ie eigenlek neks, aanders dan ’n bamboerugge, da’s normaal noar verloop van tied, dat krieg ie deur Bechterew. Veurdiel is wel dat dan alles zo dechte zit met botvergruuing dat ie ook gien hernia meer kunn’kriegn. Kiek, Cruijff die zee et al, ellek nadeel hep ze voordeel.

Doar bin ek dan ook errug mee in mien nöppies! De oard van mien kwoale gooide de specialist op de algehele verknettering wat begint boven de 40; slijtage. Dat vond ie van ‘m zellef ook erg grappig evundn, dat algehele verknettering. Elke keer as ie ’t zee zat ie aerd te lachn en keek ie mi’j vol verwachting an wanneer ek mee ging lachn. Verder kon ie d’r niet bi’j dat ek s’mörns niet stief was as ek uut baede kwam. Ek sprunge altied zo uut baede, gelieke smoa, veur zoverre as dat kan bi’j ’n Bechterew klaante. As d’r ies wat stief was dan was ’t iel wat aanders, maer zeldn mien rugge. Dat kon ie niet geleuvn. Nee, dat was maer wat raer. En mos ek niet an de zeer geavanceerde ontstekingsremmers zoas Remikade of zo? Jaja, meneer, ek wiete, die spujties kostn op joarbasis twintegduuznd euro.

Waarskijnlijk was ie zo appig umme ze mi’j te slietn umdat i’j dan ’n reisien op de Marowijne rivier kreeg an ebeudn van ien of aandere Zwitserse medicamentn mogul. Ek wusse al dat ie medisienn ’n negatief effect em op oen ofweer systeem. Dat ef mien baene ook, dus dat kan ek er niet bi’j gebruukn.
Toen alles achter de rugge was en i’j gien antwoord ad op woar mien probleemn uut stamdn, zee i’j, net as de reumatoloog in het Almeerse zieknuus vuuftien joar eerder; ’Reuma is ’n groot mysterie.’ Kiek, now kome wi’j ergns! Verder splitste i’j mi’j nog ’n allef joar veurroad ibuprofen in de maege, dan mos ek noa ’n allef joar weer koomn, en dan ging ie alles nog ies weer bekiekn.

Now, de ibuprofen die gebruuk ek allient as ek ’n kaeter ebbe, dus doar kan ek nog wel mee veuruut ,en ek bin ook nooit weer noar die man terugge ewest. Want dan was ie precies ’t zelfde truukien weer goan doen, met dezelfde uutkomst. Wij snappen het niet, het lijkt slijtage, het is gewoon (Surinaamse uitspraak hanteren aub) de algehele verknettering, meneer Mateboer.
Ek bin op anroadn van ’n collega noar ’n chiropractor egoan. Ek stonde drie minuutn veur em in mien G- string, en wiet ie wat ie zeg? ‘Al uw problemen stammen van het scheef staan van uw bekken.’ I’j ef mi’j ekraekt, dat was de eerste keer in mien leevn en geleuft mi’j, ielemoale bi’j ‘n Bechterew klaante, dat dat kraekt! As ’n olde skure bi’j wiendkracht tiene. Iederiene in de kliniek kwam kieken want zie dachtn dat d’r wat op ummewaein stond.

Dus ek stuunde met ofgekneepn stemme; ’Aah joh, ek bin ’t maer.’ Ek kwame van die toafel of en ek kon zweern dat ek salsa kon dansn! Smoa en flexibel as ’n elastiekien! Veur et eerste in 46 joar stond mien bekkn recht. Deur joarn van onbalans was de iene spierbundel zo dekke as de boovnaerrem van ’n marinier, en die an d’aandere kaante van de ruggegroat zo dekke as mien doem. As ek op ’n vlak oppervlak zat, zat ek ook gewoon skief. Vrogger zee dokter Broere nog, je ene been is korter dan de andere.

Wi’j noar Klaassen de skoelapper, en die deu dan ’n extra zole onder mien nije skoe van ’n centimeter. De reguliere mediese wietnskop, van Broere tot die kousebandknaeger van de Marowijne, die em nooit ezien dat dat bekkn skief stond. Skaande! Ondertussn aeln ze de neuze op veur ’n bottnkraeker want dat is maer ’n charlatan. Die man is mien redding ewest, want ek dachte verechteg dat ek mien pensioen niet ging aeln…
’n Collega die verbouwde et spreekwoord ‘Zie kunn oe maekn en breekn’ altied in ‘zie kunn oe maekn en kraekn.’ Maer deze man ef mi’j ekraekt en emaekt.

Ondertussn goan ze in ’t zieknuus  gewoon deur met eur praktijkn van oe onneudege onderzuukn anproatn. En uuteindelek betael ie en ekke de reeknge in de vörm van ’n moand premie van drieonderd euro of meer. Want doar get et wel op an, let maer op. En wi’j bin d’r nog lange niet. Zo wörre wi’j via de achterdeure ongemerkt leeg eroofd.