Column in het Genemuider dialect door oud plaatsgenoot
Nije femilie
barbekjoes, dan kon ie oen eign spulln koopn in de supermaerrekt en met de collega’s wat op de ‘braai’ gooin. Maer wi’j em toch al vaeker an de eigenaarn evroagt de zaeke ies wat op te knappn, beter skone te maekn, en ies wat geld te steekn in ’n goeie fitnessruumte. Tja, de bruurties Sussman em doar al die tied neks mee edoan. Et bin Joodn, en zie bevestign zeker et cliche dat dat ongeleufeleke centnpoesers bin. Zie geevn gien cent meer ut dan neudeg, en as ze dan ies ’n loopbaand an eskaft addn veur de ‘gym’, dan addn ze ‘m veur ’n skeet en drie knekkers op Ebay ekocht, en störtte dat dink in veur de weeke uut was. Doar laag ek dan op ’n dekke boxspring- dat deugde absoluut wel an dit kot, goeie baedn- met de ofstandbedienege te zappn. ’n Skroewerige amerikaan in de kaemer noast mi’j ad net ’n conversatie over de telefoon met ’n vrouwe ofesleutn. Ek kon ’t iele gesprek woord veur woord verstoan, en die vrouwe an d’aandere kaante van de lijn preut zo erd dat ek deur et dunne muurtien ’n nasaal gesnaeter as ’n soort Donald Duck stemmechien kon eurn. Toen dacht ek, wi’j muun ier weg. Ek deuke as ’n snoek laank uut op et tapijt, en laegde mien oar te luustern. D’r kwaamn allerlei geluudn uut, gegons, gebrom, gesnerp en gezoem. Duuzndn stofmijtn en allerlei aander spul wat wi’j zolln betiteln as ongedierte, doar in dat oogpolige cut pile sinteties printien, dat was mien femilie!!I’j, femilie!! Boovn op ’n oar in ’t tapijt zat ’n zaandvlooie die was mee elift van mien bezuuk an ’t straand, en ek skroewde teegn um; ‘I’j, neeve, oe is ’t met oe?’ Maer i’j zee neks, stak zien middelvinger op en klaegde dat al die grote lompe weezns altied op ‘m ging stoan. Ek ware nog steeds aerstekke bliede met mien nij gevundn femilie en trökke in ien roam et kleine koelkaessien uut zien okke, gaav em ’n dekke knuffel en zee; ‘Ie maagn d’r ook weenn eur, al bi’j ’n wat ofwieknd femilielid, maer die dekzak op de tillevisie zaeg dat wi’j terugge goan tot et begin van alles, i’j, eur ie mi’j, ie gingn links of en ekke rechtdeur, nuumt mi’j maer ome Fik’. Maer toen veul mien oge op de stoffeleke restn van ’n kakkerlakkus tropicanus (zo groot as ’n kleine muus) achter de koelkaste, die lag doar in zien doodspose met de peuties in de lucht, en ek skeute ielemoale vol. Wat jaemmer dat ek dit femilielid now nooit d’aand eb maagn skuddn. Uut de tied veur dat wi’j maer ies van gedachtn kon wisseln over wat now lekker eetn was enzo. Ek eb ’n stukkien tisjoe uut de badkaemer aelt en ‘m d’r stillechies mee ofedekt en toen as ’n grafzerke de koelkaste d’r weer veur ezet. Wat eb ek ereerd. Reageren is slechts toegestaan voor geregistreerde bezoekers.
Meer columns:Herman Mateboer:
Jannie Bakker:
Flip Visscher:
|
|