Onzeker  bestoan

Veureg joar was ek in Quito, Equador en doar leerde ek ien van de vaste klaantn van ons bedrief kenn’. Vuule van de bloemnboern in de bergn rond Quito bin Nederlanders. Et is nog al ’n rouwdouw slag vollek, die d’r vaeke al joarn zittn en de klappn van de zwiepe goed kenn’ in ien van de miest corrupte en aerreme laandn ter weerld. Die klaante, ’n Zeeuw uut Renesse, doar raekte ek mee an de proat in hun favoriete cafeechien, de Corner pub an Avenida Reina Victoria. Toen i’j eurde dat ek uut Gaellemuun kwam zee i’j dat ie doar vrogger as jong keerltien wel ewest was. I’j reed fourage noar de Fuitn.

Ja, de weerl d is klein. Maer now ad ie ’n bloemnkwekerije met vuufonderd man in dienst en exporteerde vule roozn noar de VS en Nederland. I’j woonde al achttien joar in Equador en vond ’t mooiste wat d’r was et werrekn in zien tuin. ’n Bloemnboer ef et nooit over ’n kwekerije, maer over ’n tuin. ‘ Ik was de hele dag op de tuin en zag jullie overvliegen.’
Van lest mailde ek em dat wi’j weer richting zien stad kwaamn en of wi’j nog ergns ’n pilsien kondn pakkn. Dus op ien van de terrassn op Plaza Foch eevn zittn proatn, tot zien tillefoon ging en i’j eskrökkn in de bienn vleug. ‘Een van m’n jongens is drie straten verderop neer geschoten en beroofd, hij ligt in ’t ziekenhuis met twee kogels in z’n bast.’ Die jonge dat was zien manussien van alles, die deu vaeke betaelingn, in cash of met cheques, en die addn ze evolgt, umme elaegt, en drie’onderd dollar lechter emaekt. Maer i’j leefde nog.
Dus de klaante get noar ’t zieknuus en is aanderallef uur laeter weer terugge. Toen ie an kwam loopn was ie bezig deur de tillefoon iemand  ielemoale verrot te skeldn, i’j ad ’n poarse kop zo kwoad was ie. Ek verstoa Spaans ’n bietien, en et was niet vuule fraais wat d’r uut zien mond kwam. Dus toen ie opöng vreug ek wie dat was;’Dat was de politiecommissaris van de stad’. ‘En daar praat je zo tegen?’vreug ek em. Ja, i’j woonde ier al lange, kende iederiene, de pelisiecommesaeres ook, en i’j ad  um ies eempies goed de woar’eid verteld, as gerespekteerd burger en belastingbetaeler. De stad holde achteruut, met vule drugsgerelateerde misdoad en ellende, en dit was weer ’n nij dieptepunt.
Doarnoa belde de klaante met  nog ’n keerl. I’j laegde ons  uut dat dat ’n boom van ’n neger was, die de mooie naeme Pulpo (octopus) ad. Pulpo was de boas van de onderweerld van de stad. Pulpo kwam ook wel ies bi’j de Corner pub veur ’n börrel. ‘Voor tien uur vanavond weet ik wie die aanslag op z’n geweten heeft’, aldus onze klaante. I’j ad naemeli’jk de pelisiecommissaris en Pulpo opdracht egeevn umme saemn uut te viendn wie dit op zien gewietn ad. En zo was ’t net, s’oams um ’n uur of tiene ging zien tillefoon, en vertelde i’j dat ze de skutter al epakt addn. Rechtspraak zol snel en doeltreffnd weenn’ want dat regelde Pulpo, dan oefde de pliesie d’r ook niet an te passe te koomn, skeelde eur weer werrek. ‘En ik wil ook niet weten wat er met die crimineel gebeurd.’ Aldus de klaante.
Dan koom ie d’r achter; ‘Ier geldn de wettn van de jungle’. De klaante ad zellef tot ’n joar of wat terugge altied met ’n pistool op zak eloopn, maer de nije regering verbeud dat now. Vuule bloemnboern em kassn in de berregn richting de grens met Colombia, en doar stek de Farc met onze lieve Tanja de grens nog wel ies over umme die boern of te persn. Dan overvaaln ze ’s naches ’n boerderije, trekkn iederiene ’n zak over ’t eufd, stoppn ze in apaerte kaemers en skietn ’n serie kogels in ’t plafond. Doarvan wörd iederiene spaans benouwd, en dan koomn ze met de eis noar de boer. Die is dan zo veralderiert dat ie op alles toegef, en dan wörd ie veur ien of twie ton in dollars lechter emaekt. Onze klaante ad gien vrouwe en kienders, dus die was bereid ‘m zellef d’r uut te skietn, toen ie nog ’n pistool ad. Van um zolln ze gien cent kriegn.
Toen ek s’oams in et otel in baede kreupe dach-ek, wat ’n wild west bestoan ier. ’n Aandere Nederlander ad et al ies ezegt; ie kun ier s’mörns fluitnd de deure uutloopn, en vier uur laeter tussn zes plaankn d’r weer in koomn. Doar kunn’ wi’j ons in Nederland neks bi’j veurstelln, maer ier is et de realiteit. Maer ja, d’r zittn ier dan ook ’n stel van die Nederlanders die wel erg skaduwrijke types bin, iene d’r van die is al tig joar niet meer in Nederland ewest, want as ie op Skipol an kump get ie gelieke de bajes in. Wat ie op zien kerrefstok ef wiet ek niet, maer ’t get vaste niet um ’n zaekkien marihuana.
Et is ’n onzeker bestoan in Quito, as in ’n wildwest staedtien van vrogger. Maer et vollek wat d’r zit uut Nederland ef ’t toch zellef opezöcht. Volgns mi’j olln ze wel van ’n bietien spaenning, want ie bin oen leevn niet zeker aa’j geld em, zoas die boern. Et bin cowboys, vrije voegels,  en die ol ie niet vaste. De wet van de  jungle is onverbiddelijk; ie bin lunch, of ie em lunch.