Now vroag ek oe!!

Wi’j vliegn ‘n vrachtroute via Tenerife (De Kanariese Weilaandn) noar Campinas, ’n stad op anderallef uur riedn van Sao Paolo in Brazilië. Maer in Tenerife get de bemanning die et eerste stukkien ef evleugn d’r of, en et otel in veur ’n stop van soms twie daegn. Wi’j zittn doar in ’n otel midden in Playa las Americas, an ‘t strand.

Dit is ‘n stuk van dit eilaand dat bevolkt wördt deur Duusers, Engelsn, Nederlaanders, Finn’, Zweedn enzovoorts, zie koomn ier allemoale en veur wat zunne en ontspanning. Maer dan kroepn ze altied weer bi’j mekaere op ’n kluutien in eur eign cafe’s, kneipes en pubs. Overdag willn ze nog wel ies raer doen en vien ie perongeluk wel ies ’n Duuser noast ’n Engelse op ’n zunnebaede an ’t strand.
Op ’n goeie dag ging ek ier dus ies wandeln um ’t ontbijt wat te loatn zakkn, en ies te zuukn noar ’n leuk restauraentien veur ’t oamdeetn. Dan zie’j dat  meinsn werkelek raere weezns bin. Bij ’n appartementn otel stond de skoefdeure van zo’n appartement lös, en doar zaag ek ’n roodverskroeide engelsman zien vrouwe op de foto zettn. Op zich niet raer, mer zie stond met eur achterwerk teegn ’t aarecht an, met op d’achtergrond de ofzoegkappe. Doar nam manlief dus ’n foto van. Dat vien ek raer, gezien et uutzicht wat ze em op zee, met palmn enzo. Ek eb d’r verder neks van ezaegd eur, ek kieke wel uut.

Verderop kwaam ek langs ’n midgetgolf baene. Doar stond ’n olde stramme Duuser teegn zien vrouwe te skroewn  dat ze aanders mos sloan, en dat stökkien verkierd vaste eul, en, verdammt, dan doe ek ’t zellef wel, kiek zo, zo doe’j dat. Maer Heinrich sleu ‘m d’r net zo goed noast. Dus toen zien vrouwe besmuikt lachte werrekte dat as ’n rooie lappe op ‘n stier en stond der feldwebel te stampn en an te goan dat et ’n lust was. Ek wol nog zaegn, man, deinkt an oen erte, maer ek eb neks ezaegd eur, neuh, ek kieke wel uut.
Vuule van die olde meinsn die overwintern ier, en geliek em ze, aaj bedeinkn oe belabberd ons klimaat is in de erfst en de winter.

Maer zie laegn dan d’iele dag in de zunne te ruuln en te broadn zodat ze d’r an ’t einde van de dag  as ’n sloavinke uut zien. Maer et wörd allient maer erreger aa’j dat elleke dag doen, want ’n sloavinke is nog wel strak en sappig, maer noa joarn van deze onbaermaertege zunnestroaln op oen lief, now, ek zaeg et oe, de miestn zaagn d’r uut as iene van die rimpeluge en onappetijteleke frikandelln die vrogger bij Enke de Soldoat d’iele dag in de couveuze eleegn addn.                       
Op de elling noast ’t wandelpad langs zee en strand, leg in ’t grös ’n olde vrouwe van wel richting de tachteg skat ek. Zwoar onder de plamuur en peroxide blond oar as ’n slagroomtaerte op ’t eufd.  Net veur dat ek d’r langes lope kump ze overeinde en get eur aand noar de rugge.

Ek dache nog, die ef vaste juuk ofzo, maer nee eur, zie deu eur bekinietöppien lös en leut zo ’t iele zaekien d’r uutvaaln. Klabats, doar öngn ze. Ek wol oaste ’n ofweernd gebaar maekn, zo van, neeeee, dat wil ek niet ezien em, doet toch asteblief dat laeppien stof d’r weer veur, doet mi’j dit niet an, meinse, eb ie dan gien skaemte, gien gewietn, gien gene? Wat was d’r in dat olde wuuf evaern, umme zo, ier ter plekke de ruïnes van coöperatieve zuivelfabriek Ora et Labora in de zunne te gooin?   Ek adde net loopn deinkn an ’n tapasrestauraentien, now,  now oefde ek zeker ’n  uur niet an eetn te deinkn. Ek wol wel draevn van die plaese des oneils.

Ek bin de veerteg veurbi’j maer nog stees snap ek neks van de mens-eid, gemiddeld, zeg maer. Michael Jackson was ’n mooi broen negertien, maer i’j mos en i’j zol koste wat kost wit wörn, en dat vollek ier op deze woestijnrots veur de kust van Mauretanië is lelieblaank en wil koste wat kost broen wörn... Maer ek zaege d’r neks van, van dat vollek, ek kieke wel uut. Maer d’r loopnd d’r wielnde tussn, tjongejonge, dat bin kampioenn van de lillekeid en de wansmaek. Maer, zo zee mien collega, wansmaek is ook smaek. En doar ef ie wel geliek an, maer dat stemt mi’j eigenlek allient maer treureger. ’t Is d’oogste tied veur ’n kaennechien sangria...