Door: Jannie Bakker
Wi-j bin een paer daegen noar Polen ewest, senior en ekke. Met mien zwoager en skoonzuster. Die em door naemelijk een zeune wonen die, noar zien zaegen, zo verskrekkelijk noar zien tante verlangde, et eten smeuk em d’r niet meer van. Wat een lieverd, ein? Dus e’w ons over loaten aelen en bi’w noar Polen ewest. Now deink ie wellicht: ie em d’r nogal wat veur over um een neve op te zuken. Mær dat vælt dus geweldig mee. Ie kun door naemelijk iel geskekt komen met zo’n gekope vliegreize. Veur vuuftien euro de man beuren ze oe ier op en zetten ze oe in Polen weer an de grond. Veur dat geld maa’j dan weliswoor allienig mær aandbagage meenemen, mær door ku’j oe wel drie daegen mee redden.
Althans: senior, mien zwoager en ekke wel. Mien skoonzuster niet. Die ef bi-jveurbeeld noast de makkelijke skoenen die as ze an ef ook greeg een paer netten met een ækkien bi-j eur, plus eur leerzen, eur wandelskoenen en eur sloffen, en dan bin’k nog mær an eur enkels. Én zie mos netuurlijk van alles veur eur zeune meenemen: stroopwoafels, de leste Stadskoeriers, een ni-je pyama, körtumme: zie ad een grote koffer neudig en zol dan wel bi-jbetaelen.
Aa’w ons vri-jdesmörns um zes eur bi-j mien zwoager melden, treffen wi-j um met et zwiet blaank veur ‘t eufd noast de auto. Noast em stet zien eigen kleine aandbagagekoffertien én een koffer formaat grune container. Twie dekke riemen öllen et gewulfte bi-j mekaere. Mien zwoager kreg em allienig onmeugelijk in de kofferbak, senior muut em elpen. Evenzogoed ef mien skoonzuster ook nog een aanbagagekoffertien bi-j eur, met spullen die as ze onderwæg veur et griepen wil em. Asof wi-j noar Australië muun! Gelukkig ef mien zwoager een royale waegen.
Even over zessen rieden wi-j. Tien uur vertrækt ons vliegtuug en tegen de middag kunnen wi-j dan al bi-j de neve an de koffien zitten. ’t Is nog rustig op de wæg en dat is mær goed ook want in de buurte van Arnhem kreg mien zwoager et flink in et wier met zien navigatiesysteem. Mien skoonzuster ef er de oavmd van teveuren et adres van et vliegveld Düsseldorf-Weeze in-ezet, mær mien zwoager (zien vrouwe kennende) vertrouwt et niet. As de navigatiedame um veur de dærde keer met klem vrög umme te kieren snauwt ie eur toe dat ie zelf wel wet oe as ie noar Düsseldorf muut rieden en zet ie et dink uut.
Nog veur alf negen bi’w in Düsseldorf: prachtig op tied, wi-j em nog aanderalf uur. Mien zwoager en senior ijsen met veriende krachten de koffer weer uut de kofferbak en nog noa-ijgend get mien zwoager de auto parkeren. Dat vælt niet mee: de auto muut een iel einde værderop ezet wörden mær goed, veur een keipien muu’j wat over em!
Man, man, wat ef Düsseldorf een groot vliegveld. Wi-j kunnen op eigen kracht de goeie maat-skappij niet vienden en wenden ons tot de info-balie.
Och lieve stumperd. De baliejuffrouw kek ons even medelieden dan en drukt ons dan een veurgedrukt briefien in de vingers woorvan al een staepel op de balie kloorleg. Dat vuult niet goed. Met zien vieren verdringen wi-j ons um et briefien en langsem dringt et deur: wi-j stoan op et verkierde vliegveld. Vliegveld Düsseldorf-Weeze leg niet bi-j Düsseldorf, mær bi-j Weeze, 50 kilometer terugge, net over de grens! En dóórvandoan vertrækt dus over drie ketier onze priesstunter!
Wat now? Die drie ketier ef mien zwoager neudig em um zien auto weer op te aelen! D’r is mær iene oplössige: rap met zien allen in een taxi noar Weeze, dan zien wi-j moandag wel weer!
En zo roppen wi-j vuuf menuten laeter in een achteroverellende taxi op Weeze an. Mien skoonzuster zit veurin met eur koffertien op skoot, senior, zwoager en ekke zitten klem tussen onze aanbagage op de achterbaanke en in de kofferbak leg zwoor en logge de koffer van mien skoonzuster. Wi-j vuren de chauffeur an asof ie een peerd is mær et aelt weinig uut: i-j stopt veur elk rood lecht.
Al ef et er ons de man ondertussen een vliegticket bi-j ekost, tien veur tiene stoppen wi-j toch veur et vliegveldtien van Weeze. En wi-j em geluk: et vliegtuug stet er nog, al zit alles en alleman d’r al in. En zie bin ons te wille. Aa’w rap bin en allienig mær aanbagage bi-j ons em…
Och stumper, allienig aandbagage. Zie dut nog even eur best mær nee, door kan die koffer van mien skoonzuster écht niet veur deurgoan. Deur et raem van de vertrekalle muun wi-j geloaten toekieken oe et vliegtuug, met vier lege stoelen, em in beweging zet, richting Polen.
Wi-j bellen eerst de neve mær op, um te vertellen dat aa’w wat verlaet bin.
Dan stappen wi-j, veur nogmoals de pries van de man een vliegticket , weer in een taxi, terugge noar Düsseldorf. In de auto van mien zwoager (die as trouwens niet op waeter löp) bi’w vervolgens toch mær noar Polen ereden woor aa’w ’s nachns twie uur geradbraekt ankomen.
Al met al ef de reize ons de man elf gekope vliegtickets ekost.
As mien neve nog ies weer noar zien tante verlangt, dan kump ie mær noar Gællemuun!
