Uusvaejer
Vaeke goan mien stukkn over vliegn of et leevn onderweg, maer dat leevn ef ook ’n aandere kaante, naemelek,  as ek tuus bin. In de zeuvn vrije daegn die ielemoale van mi’j bin tussn de elfdaegse werkperioodn in, bin ek ’n iel groot diel uusvaejer annex uusolder. Mien vrouwe nemp freelance werk an bi’j KLM cityhopper en is dan ’n mörn ier en ’n middeg doar an ’t vliegn, of zie dut selecties en gesprekkn veur nei an te neemn cabinepersoneel en ’n enkele keer is ze ’n paer daegn op pad. Dus ja, dan draeit huize mateboer ook gewoon deur en bin ek ’n soort uusvrouwe met gemag. Kleern wassn, striekn, de vloere 

dweiln, de jongn ellepn met uuswerk of spulln kloarlaegn as ze goan sportn. Vierntwinteg/zeuvn bin ek saemn met de kleinn, en ek viene dat prachteg. As ze op skoele zittn en ek muut an de klussn in uus, dan zet ek de ipod op de spieker op alleve kracht en goa ek an de slag. Of ek bin in de tuin an ’t werrek of an ’t skildern, en as ek dan nog tied over ebbe ragge ek op de fiese deur ’t bos of ek goa d’r op uut op de skeelers.
En as de kienders weer tuus bin begint et gejakker noar uuswerkbi’jles, hockey of foebal. En dan bin ek ook nog zo nou en dan terapeut, boksballe, coach, en last but not least, manicure. Ja, manicure. Sins twie joar em wi’j cavia’s. Die gezusters em wi’j toen veur viefntwinteg euro ekocht, d’iene et Skippy, en d’aandere Punky. De leste is nogal neuroties, ’n regelrechte zenuwpeze. Maer as ze geritsel van plastic eurt uut de keukn stet ze boovn op eur okke te piepn want dan dinkt ze dat ze paprika of komkommer kreg. As ek dan met ’n goeie wörrep ’n klokuus van ’n appel over drie meter in de kooi keile vlög ze as de weerlecht eur okke in, en kump d’r net zo snel weer uut, en in tied dat ie met d’oogn knippern is dat stukkien voer op. Ek eb ’n joar of wat geleedn uut Amerika ’n spuulgoedowto in de vörrem van Brum mee eneumn, dat dink was zo’n twintig centimeter laank, met ofstansbediening. Toen ek de kooi van die biestn ’n keer skone maekte addn die jongn wat uut evunn, Skippy mos in de Brum owto (cabriolet met de kappe noar beneedn) en doar zat ze, met de peuties op de boovnraand van de veurroete toerde mevrouw deur de kaemer en de keukn, met de neuze in de lucht. Ie zolln oe slap lachn. Maer Punky, de zenuwpeze, ad ’t op ’n loopn ezet, en die was regelrecht ’t pitrietn wienrek in evleugn, en zat saemn met ’n flesse wien in ’n vierkaentien van tien bij tien centimeter, met de konte nog net zichtber. De kienders addn iele gesprekkn umme et biest over te aeln umme toch maer veural uut dat wienrek te koomn, maer et mocht neks baatn. Paprika’s, wörtels, komkommers, d’iele AGF handel em ze d’r veur öln, maer ja, as dat biest met et achterwerk noar oe toe zit, weinig kaans dat ze dat meekriegn! Dus mos ek d’r an te passe koomn. Ek pakte em in de lurrevn, trökke d’r an tewiel de kienders nog aerder pieptn dan dat biessien, en bleve met ’n plukke laank oar in de kleviern zittn. Toen de flesse wien d’r uut aelt, dat gaf wat meer ruumte umme mien aandn um et biest en te kriegn en nog ies goed eropt, en doar kwam ze eur, krijsnd as ’n maeger speenvaerrekn. Zie beud vuule weerstand, en dat kwam umdat eur vuus te lange naegels goed in ’t pitriet bleevn oakn. Dus zee mien oldste, Ruben,  dat wi’j die maer ies mossn bi’j knippn. Now, dat biest op ’n teedoek elaegt, op de rugge, spaerteln en riepn umme lös te koomn, en met ’n zoeklechien onder eur lange naegels eskient, want dan kon ie precies zien woar de bloedbaene stopte. Skippy, die lieve deerne die leut ’t zich allemoale welgevaaln, maer de Punkert, die skroewde d’iele buurte bi’j mekaere.  Dus elleke keer dat ek knip deu, piepte dat dink as of ie an ’t spit ging. Maer d’r was neks an d’aand eur. Neuroties biest, allient maer trammelant maekn.
Verder zit ek as uusvaejer ook wel ies met moordplann eur. Drie buurn um ons en em allemoale kattn. Niet iene, nee bultn. Noast ons, die ef twie van die rooie lappndeekns op peuties,  maer die ku’j oaste niet zien, zo dekke bin die dingn. Net Garfield, dinkn allient maer an vreetn. Maer de naeregeid is dat die dingn altied bi’j ons in de tuin noar de wc goan. En niet onder ’n struukien ofzo, nee, middn op ’t grös woar de jongn spuuln. En die twie rooie monsters van ier noast, die drietn as ’n volwassn Deense dog man. Proat mi’j d’r niet van. Volgns mi’j em ze s’mörns ochtendberoad met de kattn van de aandere buurn, w.o. de Stokstaerties, over wie zien tuin ze d’r now weer ies onder goan baggern. Dus ek wol ’n wiendbuks ofzo, maer mien egaa zee al, as ie ruzie willn, dan muu’j ’t dat veural doen. Dus now eb ek ’n dink met ’n fotocelle die ’n iel oog piepgeluud maekt as d’r zo’n wandelnde voer tot strontconverteerder in de buurte kump. En doar olln ze niet van en dan goan ze d’r van deur, mooi zo!!  Ek muut zaegn, volgns mi’j werrekt et wel. Die kattn kiekn mi’j nog grammieteger an as eerst. Zie steekn nog net de middelvinger niet op.  Now, en zo get dat dus ier, in Lelystad, vier meter onder zeenivo, en ek dinke dat et elders niet vuule aanders get. Uusvaejer is volgns mi’j ondanks de stried veur emancipaasie nog altied ’n redelek exclusief beroep. En ek bin ook wel weer bliede dat ek et niet fulltime oeve te doen.