Illustratie: Het cafe aan de Oosterkaai, en met tapt er Warsteiner. © Hans Mateboer

Broeder Siem, de redder bi´j juuk

‘Maer zie em oe dus ook nog ölpn an de bliende daerrem?’  ‘Ja man, en toen kreeg ek nog ’n ontstekege in de boek, aanders waar ek al lange tuus ewest,  oooooooooooooohhh, oooohh, hhhhnnnggg, aaaargh, oooh, doar i’j ’t weer, ek wörre gek.’ Kruunde Klaas. ‘Wat i’j dan?’ Siem was van skrek overeinde esprungn an de raand van ’t baede.  ‘ Oooh, ek eb soms zo’n juuk bi’j dat litteekn van die bliende daerrem, ek wörre d’r krankjorum van, ielemoale daaps wör ek d’r van, en ek kan mi’jzellef doar niet iens kraabn.’   ‘Man, wat ’n naeregeid, maer as ’t gips d’r of get, dan ku’j weer noar aertelust kraabn, Klaas.’ ‘OOOOhhhww, doar goane wi’j weer, die rotjuuk, ooh Siem, ellept mi’j toch ies.’ ‘Wat muu’k doen dan?’ ‘Now, kraabt mi’j doar ies, ek wörre knetter, zo ondertussn.’ ‘ Ie willn dat ek oe doar kraabe?’ Siem keek Klaas met grote oogn an.  ‘Ja, man, snap ie ’t dan niet, gek wör ek, KNETTERGEK.’ ‘Ow,ow,ow, ie oevn niet zo te skroewn, rusteg maer ek kraab oe wel eur.’ En doar ging Siem zien aand onder de deekns, i´j keek eerst nog umme ´m en of gien iene ´t zaag.  Klaas gaf instruksies noar de plekke woar as Siem mos kraabn. ‘Iets meer noar rechts, nog ’n bietien, now noar ondern,  ja, oaste, ja eur, doar, ooaaahhh, da’s lekker, ooh ek dachte ek wörre gek.’ Siem zat Klaas drifteg te kraabn net onder de raand van zien onderbroek, toen de zuster binnkwam. Zie keek Siem op de rugge, maer toen ze langs et voetneinde leup zag ze beweging onder de deekns onderan Klaas zien dekke boek, en toen zag ze dat ons behulpzaeme Siempien doar met zien naerrem onder de deekns zat. Siem ropte zien naerrem onder de deekns vandoan asof ie deur ´n adder ebeetn was. De zuster kreeg oogn zo groot as sköttelties, en Klaas skroewde gelieke; ‘Et is niet wat et lek eur zuster.’ Maer ook al ad aerreme Klaas neks misdoan, i’j wus wat ze dacht en doar allient al van kreeg ie ’n kop as ’n biete, wat de situasie netuurlek niet bepoald verbeterde. ‘Zo Klaas, ondeugend mannetje, vanochtend probeer je mij te strikken, en nu heb je een makker voor, hoe zal ik het zeggen, hand en spandiensten, als dat niet van twee walletjes eten is?’ ‘Zuster, u weet ook wel dat ik jeuk eb aan dat litteekn, en et was zo verskrikkelek dat ik m’n maat Siem ier vroeg of hij me kon ellepn.’ ‘Het zag  er uit als heel wat anders, Klaas.’ En zie grijnsde ontdeugnd. ‘As ze ’t maer niet deurverteld’,   dacht Siem aerd-op zien  reputasie, want i’j was altied bange veur skae, en veur wat meinsn wel van ‘m zolln dinkn. ‘Dat is ’t gezeik, zie em allemoale van die fluustersandaaln an, ie eurn ze nooit, straekkies wet d’iele verdiepege dat ek bi’j oe onder de deekns zatte.’  ‘Siempien, Siempien, Siempien, muun ie ies luustern, wi’j em ielemoale neks te verberregn, ie kraabdn mi’j en as ie ier eleegn addn, ad ek oe ekraabd, Siem, en loopt now maer ies eempies umme ’t baede en, en dan muu’j eempies ’t deurtien van mien kaessien lös doen, en eempies uut die gruune flesse twie teeglaezn inskinkn.’

Tee van de Gouden Eeuw
 In Klaas zien kaessien stond ‘n oaste volle flesse Beernburg.  ‘Oe doen ie dat, ie maagn toch gien draank ier em?’ ‘Oooh, Aerrem kwam langes toen ie noar de Hanos mos en die ad mi’j  ’n mooi flessien van de Gouden Eeuw eregeld. De ortopeed ad ezegd dat ek beter ’n börrel kon drinkn dan allerlei pienstillers opkauwn teegn de zeerte, dus, zo doen wi’j dat now.’                                              Siem ad twie teeglaezn tot de raand vol eskunkn, en stiefelde weer umme ’t baede en noar zien stoel. ‘Woarumme teeglaezn, Klaas?´ ´Wat veur kleur ef tee, Siem?´ ´En wat veur kleur ef Beernburg, ein, now?´ ´Klaas, ie bin ´n uutgekookte bleksem.´ ´Siem?´ ´Ja, Klaas?´ ´Ek kan niet drinkn, ek eb ´n rietien neudeg, en ie muun mi´j ´t glas op de boek zettn.´ Zo gezegd zo gedaan.  In stilte drunkn ze uut eur glaezn, en toen ze leeg waarn deu´n ze d´r nog iene in, en proostn ze op Klaas en dat ie maer snel ontslag mog kriegn. Klaas die zeug steeds met vule lawaai met zien rietien de onderste druppels uut ´t teeglas.  Bi´j ´t derde glaesien wördn de leste sappege veraeln uut Gaellemuun deurverteld, en bi´j ´t vierde glas, dat Siem tot an de raand toe vol edoan ad, ad Klaas ezegt dat ie ´m now ook maer leeg mos drinkn, want dat leste lekkien onderin die flesse, doar kon ´n meinse ook neks mee. Dus ad Siem de flesse an de mond ezet, en de leste druppels in de keel loatn gliern. ´Keuh Kllaaas, ´t wörd al skiemeu, skiemerrrug K-Klaas, ek goa, mae-maer ies op uus an, ´t speuhspreek uur is tuhtoch al vveurbi´j.´ zee Siem met ´n bietien ´n dekke tonge. ´  ´As ie maer teegn Aerrem zaegn dat ie mi´j in tied van de rappegeid ´n nije flesse Beernburg brengt, maer ie maagn ook altied terugge koomn, eur Siem, as ie maer ´n flessien veur mi´j meeneemn.´ Siem keek bi´j de deure nog ´n keer umme, stak zien doem op, en mompelde wat over kraabn en ´t niet verder vertelln, teegn ´n Klaas die ondertussn al snoei-aerd lag te snurrekn. Toen waggelde i´j de gaank op.