Ruzie met ‘n boom

In 1994 vleugn wij van Montreal noar Curacao. De gezagvoerder iette John, en de BWK Frans. In ’t otel op Cuaracao zat de KLM bemanning ook en doar leup nog ’n olde bekende bij, van uut mien tied in de VS. Klaas was net as ekke ook copiloot op de DC 10. De volgnde dag gingn wij met mien collega’s, en Klaas met wat collega’s met twie Samurai Jeeps ’n toertien doen van ’t eilaand, Christoffelpark bezöcht en zo. s’ Oams egeetn bi’j  Rumrunners in Otrabanda in

Willemstad, en toen kwam Klaas op ’t oast fatale idee umme nog noar ’t Kleine Knip strand te riedn. Wi’j em toen ien Jeep tuus eloatn en bin met zien zeum’ in dat aandere dink goan zittn. Et leek wel ’n Indiase trein, d’r staakn overal ledemoatn uut, d’r zat d’r iene op de rolbeugel, d’r öng d’r iene an ’t reservewiel, de zwoele caribische wiend in ’t oar, ’t was weer ’n onbesoesde bende. Onderweg nog estopt veur wat drinkn (Flessies Amstel in ’n ketonn deuze), en toen op noar ’t strand. Volle moane, deur de klapperboom’ , stoalblauwe zee, ’t was oaste romanties ware ’t niet dat ’t oaste allemoale keerls waarn.
Klaas ging ’n kampvuur bouwn, deuze van ’t bier in de fek, en Sjon en ekke ging op zuuk noar braandolt. Uiteindelek belaandn wi’j in ’n duustere boom, en em doar as ’n stel aepn zittn trekkn an takkn. Toaie takkn, die niet mee werktn. Maer, einedelek, toen ek d’r al niet meer op reeknde gaf ien takke de stried op, en doar keilde ek as ’n rotte proeme noar ’t strand. Ek aelde mien onderaerrem lös an ’n passeernde takke, en BAF, met ’n doffe klap, doar laag ek. Toen as iederiene was uutelachn bleek dat de takkn niet goed braandn wolln, vuus te nat netuurlek. Klaas zat wat in de vlaemmechies te poern, maer ’t mocht niet baetn. Ek ad em nog eprobeert te ellepn, maer toen as dat niet lukte, bin ek tot an de knie’n de zee in eloopn en eb die nog wat bi’j evult.
Et was al laete toen wi’j weer in ’t otel ankwaamn. Nog wat noa eproat met wat aandere collega’s die net uut Nederlaand binn’ekoomn waarn. Sjon lag op ’n plestik zunnebaede, met dekke rooie oogn, en Klaas zat ook al in zien oogn te wrievn, en de troann die bungeldn over de wangn. Ek ginge noar baede en ad ’n naer braanderig gevuul an mien zaekien. Wij zaagn mekaere de volnde dag in de lobby,  Klaas ad ’n knoepert van ’n zunnebrille op, en toen ie die of dee, kon ek zien oong oaste niet meer zien, zo dekke waarn ze op ezwölln. Sjon klaegde dat i’j zo’n piene ad aar an zien zaekien dat ie van naerigeid in ’n waerrem bad was goan zittn  s’mörns um ’n uur of vieve. Mien gemag vuulde ook as of ’t in de fek stond. Wi’j waarn ielemoale flabbergasted  over oe dat now kon.
Maer veruit, Klaas ging naor Nederlaand terugge, en wi’j mossn ’s oams noar Santiago in Chili. Noar verloop ging ’t wel beter met ons, maer wi’j addn nog steeds niet ’n dudelek beeld van de oorzaeke van onze klachtn doar beneedn . Noa wat umzwervingn waarn wi’j ’n dag of wat laeter in Miami, en noa  ’n siesta ginge wi’j noar ons stekkien an de cruiseschipaevn van Bayside. Loopnd over stroaete begon Sjon ’n bietien te lachn, en ek ook,  ek keek ‘m an, ek zaege, ie ook? Wattan,zeg Sjon, eb ie ’t ook? Ja, now en of, zaeg ek, ek eb onder de does estoan en de velln van mien zaekien ofepullekt. Sjon ad precies ’t zellefde ad. Wi’j vermaekt ons over ’n pilsien met theorie’n over oe nudistn in sloap vaaln in de zunne, en de zelfde ellende kunn meemaekn. Want ja, zeg now ies eerlijk, oe vaeke verbraand’ie oen scrotum?  Ondertussn tasttn wi’j nog steeds in ’t duuster oe ’t now ekoomn was.
Ien keer terugge in Nederlaand belde ek Klaas op, ek zaege, ‘i ’j, oe is ’t met oe, wiet ie al wat ’t ewest is?’ Now, Klaas ad ’t evroagt an ’n stewardess die van Curacao kwam, en noa dat die kloar was met lachn ad ze ‘m verteld dat ie,zeer waarschijnlijk, met zien klaviern an de manzalinja boom ezeetn ad. De meinsn op Curacao leupn altied met ’n grote bocht um die boom en, want dat dink ad iele agressieve aers. Aa’j d’r onder ging zittn uut de zunne of de reegn, dan kreeg ie allient maer ellende.Dus dat vekloarde et, mien skramme an de naerrem, met allemoale bloarn, mien verbraande oed op mien dierbare familiejuweeln, aers an d’aandn, eempies de zee in,  d’ond uutloatn, aers an oen gevulege scrotumpien. Sjon en Klaas met dekke oogn, die addn ’t mieste boovm dat vuurtien ezeetn. Klaas ad ook braand ad in ’t kruus, maer zien vriendin ad neks emerrekt, aanders zol ze ‘m vaste wel onderzuuknd an ekeekn em. Dan krieg ie nog stekelege vroagn ook. En dan zaegn ze ‘ja ja smoesies’, want gien iene geleuft dat verael netuurlek. Dan ij dat ook nog, braand en stekeligeid, en tewiel aa’j neks uutespoekt em en ’n perfekt skoon gewietn, bi’j toch verdacht.  Ie kun maer zo wat em. Kiek uut veur die boom!!