Door: Jannie Bakker
Ie kunnen van onze nummer drie zaegen wat aa’j willen, mær i-j is in ieder geval op tied geboren. Precies op de uutgerekende dag zelfs. Dat dat op vri-jdag de dertiende was, door kon i-j ook neks an doen. En ek ook niet trouwens, althans: toen niet meer. Et zol erg onvriendelijk wezen door an toe te voegen dat dat de ienigste keer ewest is dat ie op tied was. En bovendien een leugen. Nummer drie is best wel ies op tied. I-j is zelfs mær zelden te laete as er wat te vieren vælt. Mær i-j ef wel een ekel an wachten. Altied al ad. Bi-j um muut altied alles derect. ’s Mörns met de geite noar de bok en ’s oavmds jongen willen em, zo’n type is onze nummer drie.
Mær ofgelopen zoemer is zien geduld zwoor op de proef esteld. Negen lange moanden mos ie em bedwingen, tot et kleingien, dat i-j en zien vrouwe verwachtten, eindelijk veur de dag zol komen. Amper vol te ollen veur um, mær as ie een olifant was, was et nog ærger ewest, eul ek em bemoedigend veur. I-j is niet onder de indruk: bi-j muzen get et oordig rapper! Mær goed, i-j zal die negen moand uutzingen, mær ook gien dag langer!
Ja, lou loene. Dat kleingien trækt em lækker neks van zien vaeier an en blef gewoon zitten. Onneudig te vroagen van wie as ie dat recalcitrante trækkien ef.
Et wördt negen moand en een dag, negen moand en twie daegen, negen moand en drie daegen…
As et negen moand en vuuf daegen is muun ze weer noar de verloskundige. Ek durve al lange niet meer zelf te bellen en nummer drie belooft mi-j noa et bezuuk even verslag te zullen doen. Die dag muut senior veur zaeken twie nachten noar et butenlaand. I-j belt elke twie uur of d’r nog neks loos is en elke keer as de tillefoon get deink ek dat et nummer drie wel zal wezen. Mær die belt niet. Um alf twie muten ze bi-j de verloskundige wezen en um zes uur ef ie nog neks loaten euren. Ek wörre onrustig mær durve now ielemoal niet meer te bellen. Um negen uur nog gien tael of teken. Ek sture een sms-ien: ‘Oe was et bi-j de vroedvrouwe?’ Um tien uur nog gien antwoord. Ek eb gien wille meer. Dan sköt mi-j te binnen dat aa’k de tank van de auto noagenog leeg eb. Oe muut dat now aa’k strækkies noar Zwolle muut? Ek store nummer viere wreed middenin een spænnende film en overtuug em d’rvan dat i-j inmiddellijk even muut tanken: ek kan niet bi-j de tillefoon vandoan. Net as ie zien veters strekt get die tillefoon: nummer drie. Sorry, vergeten te bellen, nog neks loos. Volgende weke weerkomen.
Et wördt negen moand en zes daegen, negen moand en zeuven daegen… Senior kump opgelucht weer thuus en saemen wachten wi-j værder. Nummer drie brengt now trouw elke dag rond twaelf uur zien ientonige bosskop: alles nog rustig.
Negen moand en acht daegen, negen moand en negen daegen… Et zal toch niet zo wezen dat uutgerekend ék de oma wörre van et eerste kiend dat blef zitten, ein? Negen moand en tien daegen, negen moand en elf daegen… Zie goan weer noar de vroedvrouwe en die knekt nummer drie en zien vrouwe bemoedigend toe: koomt over drie daegen mær weer, alles get nog prima!
Prima? Et get ielemoale niet prima! D’r willen meinsen met vekaansie, de rollen beskuut raeken over de doatum en de maande met kroamkedogies is ondertussen opeloos achter de moede, dat kleingien gooit alles in de soep deur zo lange uut te blieven! De snottekoker! As ie achttiene is mag ie zelf wieten oe laete as ie thuuskump, mær veureerst bepoalen zien olders dat! En aanders ekke!
Ook op negen moand en twaelf daegen belt nummer drie geloaten de ongewiezigde situatie deur. I-j geleuft er niet meer in, al dut de anblek van zien vrouwe aanders vermoeden.
Net aa’w die oavmd in de eerste sloap bin get de tillefoon. Met een zeldzaam kalme, volwassen stemme meldt nummer drie dat et er is: een flinke, gezonde zeune. Nee, niet meer komen, et is nacht, zie willen ook wat proberen te rusten. Um negen uur bi’w welkom.
Wi-j stoan versteld van zien zelfverzekerde, evenwichtige oldige en verboesd en dolgelukkig proaten en baeloren senior en ek nog een uur of wat veurdat wij toch weer in de sloap zakken.
En dan get de tillefoon weer. Nummer drie. I-j kan et tillefoonnummer van zien jongste zuster niet vienden. Kiek, zo kennen wi-j em weer!
Jannie Bakker, dialæct van Gællemuun
