^{Ook Tacitus een Romeinse geschiedschrijver moet in dit verhaal nog de hand hebben gehad.Vroegere dichters hebben deze nostalgie natuurlijk ook aangewakkerd en misschien kunnen wij als Genemuidigers nog wel van harte meezingen met het oude liedje dat we zestig jaar geleden op school zongen:}

                                       ^{Op nu makkers laat ons dwalen
                                       Op naar buiten heengesneld
                                       Naar de eiken groene zalen
                                       Naar het open vrije veld
                                       Daar eens woonden de Bataven
                                       Kloek eenvoudig , sterk en vrij
                                       Nakroost dier gespierde braven
                                       Vol van moed en trouw zijn wij.
In het tweede vers heet het dan:}                    

                                        ^{Ja wij zijn Bataven zonen
                                        Wakker sterk en onvervaard .
Zo waren dus onze voorouders.}

^{Ze leefden daar wel wat geïsoleerd, daar op dat rivierduin aan de mond van de Aa, in het moerasgebied van Mastenbroek. Maar ze kwamen daar wel goed aan de kost, jagen op herten, vissen op zalm en verzamelen van honig was wel hun hoofdbezigheid. Later kwam daar een enkele koe bij en ze verdienden ook nog een beetje bij door zo af en toe door iemand over het de Aa te zetten.  Zo noemde men toen nog het Zwartewater.}

^{Wie het eerst het Evangelie gebracht heeft in Genemuiden is niet bekend. Misschien wel een van de Ierse zendelingen, misschien Lebuinus van Deventer of Bonifacius van Dokkum. In elk geval er is daar een kerkje ontstaan, waar zo af en toe de pastoor uit Kampen kwam preken, daar de doop bediende en een mis opdroeg. Echter een zelfstandige kerk was het nog niet.Maar van lieverlee werd dat land van de Bataven. Nu onder de naam van Saksers gekerstend. Met die overgang naar het christendom, kwamen ze ook onder het gezag van de Bisschop van Utrecht, want die mocht namens de Germaanse keizers het gezag uitoefenden in de noordelijke provincies. Zo nu en dan moest hij daar ook naar toe reizen om zijn parochianen te bezoeken. Hij bezocht de welvarende koopsteden van Overijssel, die bijna machtiger waren dan de bisschop zelf en hem allerlei voorrechten in een spel van “voor wat hoort wat” afdwongen. In vele gevallen schreven ze de bisschop de wet voor.}

^{OP zijn weg naar het noorden moest de bisschop van Utrecht wel door die sterke steden van Zwolle en Kampen gaan. Maar ik heb het vermoeden dat hij die liever vermeed. Ik denk dat hij dan zijn weg koos van Utrecht langs de Zuiderzeekust en bij Katerveer de IJssel overtrok en door Mastenbroek, waar hij ook al veel bezittingen had verworven naar Genemuiden trok om daar overgezet te worden en naar Vollenhove te gaan. Zo deed ook bisschop Joan van Nassau in 1275. In Genemuiden trof hij een ijverige bevolking aan, die hem tot en met was toegedaan. In een klein houten kerkje met een klokkenstoeltje bediende hij daar de dienst en de kleine honderd bewoners in hun hutje op de duin, waren hem zeer ter wille. Als tegenprestatie maakte hij de kapel tot een zelfstandige kerk. Genemuiden kreeg een eigen priester en regelmatige diensten.}

^{Waarschijnlijk op zijn terugreis heeft de bisschop Zwolle aangedaan en heeft daar met zijn prelaten het besluit bekrachtigd. In een brief bevestigde hij dat hij in Genemuiden de kerk had gewijd en ook dat de “vlekke” stadsrechten had gekregen gelijk aan die van Zwolle. Het stuk werd mede ondertekend door een aantal onafhankelijke edellieden en zo werd Genemuiden op de dag voor Pontianus ( Pontiania avond) een stad, met het recht om een veerdienst over het Zwartewater te onderhouden.}

^{Zo stelde de bisschop zien overtocht over het veer veilig en zoo werd Genemuiden een stad.}

^{Willem Mateboer.} 

                                                     [terug]