Door: Gert Jan v/d Berg

GENEMUIDEN - We spreken elkaar een dag na de loting van de 3e ronde van de K.N.V.B. beker die Sportclub Genemuiden aan regerend beker houder FC. Twente koppelde. ‘Schitterend of niet dan dat we nu tegen zo’n grote club mogen uitkomen’. Hier spreekt ras-voetballer Berry Halfwerk (27), een exponent van de jeugdopleiding van Sportclub.

Al jaren deel uitmakend  van de 1e selectie, maakte hij de grote successen mee onder Gerry Hamstra met o.a. een kampioenschap en de winst van de K.N.V.B. beker voor amateurs. Tevens had hij een groot aandeel in de promotie naar de topklasse door in de thuiswedstrijd tegen ARC (3-0) eenmaal te scoren. We laten hem aan het woord over allerlei zaken die spelen binnen de groen-witte club. Een boeiende monoloog van een multifunctionele speler is het gevolg.

“Kijk hier heb ik nog een programmaboekje van een jeugdtoernooi uit 1997”. Ik maakte toen deel uit van het jeugdplan Nederland district noord. Bij een blik op de deelnemerslijst vallen toch enkele namen op. Robben, Van Persie, De Zeeuw en ook Vos, de nieuwe speler van Sportclub, sieren de lijst. Als je hierna kijkt dan heb ik toch iets verkeerd gedaan, maar ach Sportclub is een prachtige club om voor te spelen. Ik heb werkelijk een schitterende tijd gehad in de jeugd. Je kunt de jeugdopleiding van toen echter niet meer vergelijken met die van nu. Tegenwoordig gaat alles veel professioneler en is de club Genemuiden goed met de tijd meegegaan. Je ziet nu toch veel (oud)  selectiespelers die zich bezighouden met trainingen, begeleiding en wat al niet meer om de jeugd wat bij te brengen. Dat kan ik alleen maar toejuichen. Ze brengen toch een schat aan ervaring mee en hebben alles al een keer meegemaakt. Ze weten dus waarover ze praten. Daar staat dan tegenover dat de jeugd erg leergierig is, niet dat wij dat vroeger niet waren maar tegen zo’n prominent “sportclub-figuur” wordt toch wat meer opgekeken. Wat natuurlijk ook geweldig is, is de nieuwe voetbalschool. Ik geloof dat hij qua capaciteit al helemaal vol zit dus dat geeft wel aan hoe het leeft in Genemuiden. En ook daar is het kader weer van een dermate hoog niveau dat succes welhaast verzekerd is. Ik zie tegenwoordig ook een toename bij de jeugd van spelers van buiten Genemuiden. Natuurlijk begrijp ik dat wel want doordat wij met het 1e op het hoogste niveau spelen en de jeugdafdeling goed gestructureerd is heeft dat aantrekkingskracht op jonge spelers uit de omgeving. Zelf zou ik niet op een al te jonge leeftijd de overstap maken. Lekker bij je vriendjes spelen en als je talent hebt en je wilt hogerop dan kan het altijd nog. Bang dat die spelers onze “eigen” jeugd in de weg staat ben ik niet want talent komt altijd bovendrijven. Het verschil echter tussen jeugd en senioren is enorm groot. Uiteraard moet je als ”jong broekie” je weg vinden binnen de selectie, maar fysiek en qua snelheid ligt het niveau vele malen hoger. Met de komst van de topklasse is het niveau nog naar een hoger plan getild. Alleen daarom al zou ons 2e elftal op een hoger niveau moeten spelen. Met alle respect maar het verschil tussen de reserve hoofdklasse en de topklasse is veel te groot. Ik zou het dan ook toejuichen als dit team bij de standaard teams zou instromen in bijvoorbeeld de 2e klasse of zoiets. Nu kun je de top 3 al wel zowat dromen en dat is geen goede zaak. We moeten hogerop om het verschil kleiner te maken, gelukkig is Sportclub hier volop mee bezig”.

“TOPKLASSE IS EEN FEEST OM MEE TE MAKEN”

Foto: © Helmich Lubberts

Het woord topklasse is gevallen, zijn ogen beginnen te glinsteren als hij terugdenkt aan die beslissingswedstrijd thuis tegen ARC. “De trainer (Rene Bakhuis red.) had voor deze wedstrijd geen bespreking nodig. We waren tot op het bot gemotiveerd. Uit daar in Alphen a/d Rijn moesten we wachten op de kleedkamersleutel, we stonden dus in de hal. De passerende spelers van ARC bedankten ons met de erehaag die wij zgn. vormden. Ze hebben het geweten een week later. Het is een van mijn favoriete wedstrijden die ik gespeeld heb in het groen-wit. Die schitterende entourage, het weer, het spel, alles werkte mee die wedstrijd en natuurlijk niet te vergeten mijn goal (foto) en het eindresultaat (3-0). In die topklasse is alles nog weer een stapje hoger. Allemaal goede ploegen, die willen aanvallen. Het is een feest om mee te maken. Je bent wel soms je hele zaterdag “kwijt”, maar ach daar heb ik voor gekozen. Met deze jonge ploeg kunnen we nog wel wat jaren vooruit in deze klasse. Wel moeten we onze “buitenlanderregel” handhaven. Ten eerste hebben we een goede jeugd, die een kans verdient en ten tweede moeten we ons eigen gezicht behouden. De jongens die van buiten komen moeten wel een meerwaarde hebben voor het team. Gelukkig heerst deze gedachte ook bij de beleidsbepalers dus daar maak ik me geen zorgen om. Dit seizoen gaat het alweer uitstekend met ons. De kunst is natuurlijk omdat zo te houden. We moeten de zgn. ondergrens naar boven zien bij te stellen, wedstrijden kansloos met 5, 6-0 verliezen dat mag niet meer. Als dit gaat lukken zie ik ons wel in de sub-top eindigen, al besef ik wel dat het verschil klein is. Je zag het vorig seizoen toen we op de laatste speeldag nog 5e of 11e konden worden. Dat maakt die topklasse nou zo leuk voor mij, we zijn aan elkaar gewaagd”.

“IK GA NIET HET HELE JAAR OP DE BANK ZITTEN”

“Mijn eigen situatie op het moment beperkt zich helaas tot het warm houden van de bank. Als voetballer wil ik natuurlijk spelen. Vorig seizoen kwam ik zo’n 25 keer in actie en nu moet ik me helaas tevreden stellen met invalbeurten. Ik mis het wedstrijdgevoel, dat krijg je natuurlijk als je ritme op doet door 90 minuten lang volle bak te gaan. De trainer wisselt echter niet zo snel en natuurlijk vind ik dat ik moet spelen. Maar vindt dat niet elke speler van zichzelf? Je ziet nu wel een trend ontstaan van iets wat enkele jaren terug ondenkbaar was. Spelers van Sportclub die elders gaan spelen. Zelf zal ik dat niet zo snel doen en de eventuele club moet wel van een bepaald niveau zijn. Nog een jaar bankzitten is geen optie, dan speel ik liever bij mijn vrienden in de lagere senioren. Ach, de toekomst zal het uitwijzen. Ik voel me nu een gewaardeerde kracht die overal, nou bijna, inzetbaar is. Misschien is dat ook wel mijn zwakte, het is een cliche  maar als je overal kunt spelen sta je er ook weer het snelste naast. Daartegenover sta je er ook weer het snelst erin. De positie op het rechtermiddenveld is echter mijn favoriet. Het is echter aan mij om te laten zien dat ik erin hoor.Ik zal de supporters echter nooit teleurstellen en 100% geven als ik speel”.

“SPORTCLUB HEEFT TOP SUPPORTERS”

Foto: © Klaas Noordstra

“Het woord supporters is gevallen, ik wil de “groep” uitbreiden met vrijwilligers. Wat deze mensen binnen de club betekenen dat is ongekend. De accommodatie ligt er altijd piekfijn bij en je ziet het overdag, het is dan vaak een drukte van belang. Dat tekent ook de betrokkenheid van de mensen bij de club. Je zag het ook enkele seizoenen terug toen we onderaan stonden. Wedstrijden werden verzet en allerlei “acties”georganiseerd om ons als selectie maar te steunen. Je ziet waar het toe het heeft geleid. Als selectie kunnen we dat ook enorm waarderen, we praten er onderling ook vaak over.Neem nou Hoek uit vorig seizoen. Er waren meer mensen van “ons”dan van “hen” en dat op een veld halverwege Genemuiden en Parijs! Dan ga je toch tot het uiterste om die mensen niet teleur te stellen. Nee, het liefst speel ik hier nog jaren want Sportclub is een prachtclub om voor te spelen”.