GENEMUIDEN - De geschiedenis van de ramp met de veerpont in de vorige eeuw kennen veel Genemuidenaren wel. Veel minder bekend is een nog veel grotere tragedie honderd jaar eerder. In 1825 lieten 22 plaatsgenoten het leven tijdens een verschrikkelijke watersnood die grote delen van de regio onder water zette. "Ontzettend was de toestand waarin Genemuiden zich bevond", schrijft de Overijsselse gedeputeerde Ter Pelkwijk in een nauwgezet en fraai geschreven reconstructie van die ramp.

Op 3 februari steeg het water in de Zuiderzee en het Zwarte Water tot flinke hoogte, maar niet zozeer dat veel Genemuidenaren daar wakker van lagen. Het water kwam wel vaker hoog. Door de zware regenval in het najaar waren de dijken echter op veel plaatsen sterk verzwakt. Toen het water in de daaropvolgende nacht bleef stijgen, zetten veel inwoners toch hun spullen een verdieping hoger. Daarmee namen ze een wijs besluit, de mensen die het niet deden kregen daarvoor de volgende ochtend al geen tijd meer.

Het water was tot zo'n hoogte gestegen dat iedereen ondertussen begreep dat het een kwestie van overleven was. Ze zochten hun heil in de hogergelegen gebouwen zoals het stadhuis en de woning van gemeentesecretaris Florison. Meer dan driehonderd mensen verbleven in die twee gebouwen, maar ook daar liepen ze later natte voeten op. Heel Genemuiden stond toen blank. Het water raasde met enorme snelheden richtig polder Mastenbroek en sleurde stukken van huizen, huisraad en hooi mee.

Uiteindelijk spoelden 48 huizen volledig weg, 46 raakte onbewoonbaar en 72 zwaar beschadigd. Veel erger was de dood van 22 plaatsgenoten. Ter Pelkwijk beschrijft enorme tragedies, zoals de dood van ene Roelofje Visscher. Toen de storm raasde dacht de familie dat zij overleed. Daarom lieten zij de 82-jarige weduwe liggen toen ze zelf een beter heenkomen zochten. Twee dagen later ging de zoon terug naar de zolder en toen bleek dat zijn moeder leefde en doodsangsten had uitgestaan. Toen ze de oude vrouw behoedzaam uit huis haalden, overleed ze alsnog.

De IJsselacademie bracht het boek van Ter Pelkwijk in 2002 opnieuw uit. Het beschrijft de voorvallen in iedere gemeente in de regio. Interessant voor wie in de geschiedenis van Genemuiden is geïnteresseerd, al was het maar omdat in het hoofdstuk over Genemuiden veel namen voorkomen van families die nog steeds in Genemuiden wonen.