Door: Jannie Bakker
Ek lope met nummer drie in de stad. Dat gebeurt niet zo vaeke meer: i-j ef ondertussen een aander um noast te lopen. Mær veurdat aa’w noar onze bestemmige toe kunnen muu’k nog even wat geld in de parkeermeter stoppen. Oewel aa’k in een plaese wone woor as et ‘betaeld parkeren’ nog niet uut-evunden is, kan ‘k, noar mien gevuul, altied wel redelijk met een parkeermeter overwæg. Ie kun d’r deurgoans, zij et soms wel met ienige muuite, ook alle informatie op vienden die aa’j neudig bin um oen tiedelijke parkeervergunnige te bemachtigen. Kwestie van de varifocale brille even op et puntien van de neuze zetten, drammerige wachters achter oe veur loaten goan en dan rustig de tied nemen um al die bördties op die automaat te lezen.
Ek stelle mi-j aldus ræcht veur de parkeermeter op en beginne bovenan: ‘Et parkeertarief veur moandag tot en met zoaterdag
van 8.00 uur tot 18.00 uur bedraegt 2 euro per uur.”
Ek kieke op mien allozie. Et is now wonzedag en zowat 20.00 uur, dus dat…
“Ie muun et oavmdtarief em”, onderbrek nummer drie mien gedachtengaank.
Ja, zoværre waar ek ook. Zowat temeinsen.
‘Et tarief veur moandag tot en met zoaterdag
van 18.00 uur tot 24.00 uur bedraegt 1 euro per uur.
Een aovmdkaorte veur de iele periode kost…
“Een oavmdkoarte is gekoper, kiek, die kost mær 2 euro!”
Ek bin gewend even de tied te nemen veur zo’n apparaat. Mær geduld ef nummer drie now ien-moal niet. Nooit ad ook, trouwens, mær dat besluut ek op dit moment even onvermeld te loaten um de sfeer niet te verpesten. Dus ael ek gedwee een twie-euro-munt teveurskien.
De gleuve, woor zit de gleuve veur et geld. Rooie knoppe, blauwe knoppe, grune knoppe, gleuve veur de chipknip, skærmpien, nog meer informatieplaeties… Door is de ongeduldige vinger van nummer drie al. Zonder værder commentaar wes ie de muntgleuve an. Vergeef mi-j, i-j is mi-j al weer een slag veur! Ek wörre zenuwachtig van em!
En now, wat now. Ek kieke op et skærmpien: 24.00 uur, stet er op. Dat is goed, dan maa’k ier de iele oavmd stoan. Mær oe krieg ek now et kèùrtien uut et apparaat?
“Die knipperende knoppe, die muu’j em.”
O ja, netuurlijk, de knipperende knoppe. Ek drukke op de knipperende knoppe en metiene begint et apparaat te rocheln en te kwalsteren en spi-jt dan et kèùrtien uut. Et is nog even purreken um et uut dat benauwde kleine vækkien te peuteren mær dan scoor ek toch mær mooi mien parkeerkèùrtien! Gauw eevm in de auto laegen.
De sleutels. Woor e’k now zo gauw die autosleutels eloaten. Niet in mien ræchterzak, niet in mien linkerzak… O, in mien tasse netuurlijk toen aa’k de pottemenee pakte! Tasse lös en groffelen dan mær tussen de oor-elestiekies van mien kleindochters, een gebreuken streng krallen, et programma van een kærstwijdige en werempel ook senior zien creditkoarte die as ie ef loaten blokkeren umdat ie esteulen was. Vanuut mien oogoeken zie’k dat nummer drie emzelf ondertussen mær net-an kan bedwingen mi-j die tasse niet uut de aanden graaien.
Wör ek kiepig of zo? Goed, ek bin gien achttiene meer, en ook gien twintig, mær ek kan nog internetten en mailen, ek kan digitale foto’s maeken, ek kan met een magnetron overwæg en zelfs een sms-ien versturen, en aa’k een oavmd de tied neme veur et instructiebukien dan leer ek ook nog wel oe as de dvd-recorder werkt! En dat kèùrtien aa’k uuteindelijk zelf ook wel uut die automaat ekregen, al ad et dan tien tel langer eduurd!
Soms wo’k dat alle elektronica ies een paer moand uutvöl. Gien mobielties meer, gien tomtoms, gien internet, neks! Dan zol die jonge generatie, inclusief nummer drie, d’r nog ies van stoan te kieken wat wí-j, die geldverslindende babyboomers, allemoale wel niet kunnen: koarte lezen, foutloze brieven skrieven, melk wærm maeken in een pænnegien op et stel…
Ek viene de sleutel in et veurvækkien van mien tasse en laege et kèùrtien in de auto. Dan klek ek, al meters van de auto verwijderd, alle portieren met íene soepele beweging van mien doem elektronisch op slot.
Ek kan et niet loaten doorbi-j nummer drie triomfantelijk an te kieken. JBR070505
