Door: Jannie Bakker

Achter de oasem van et oasten bereik ek nog net veur slutingstied de kassa. Dat e'k weer ered! De jonge caissière kek mi-j mispriezend an, net as vrogger de juffrouw aa'k nog nét veurdat ze de deure dechte deu et lokaal inglipte. Deemoedig sloa 'k de ogen neer. 'k Zal 't niet weer doen. Ek betaele de rolle vuilniszakken en wil mi-j uut de voeten maeken, as een gielende sirene mi-j de pas ofsnedt. Metiene snærpt et verkoopstertien achter mi-j: "Mevrouw!" Ek draeie mi-j umme. De snotterdompe kek now ronduut bestraffend. "Bent u iets vergeten te betalen?

Vergeten te betaelen? Ek kieke eur ongeleuvig an. Zie ef toch zelf met mi-j of-erekend, nog gien tien tel eleden! "Misschien zit er nog meer in uw tas?"  Zie strækt eur aand uut um em te inspecteren. De mond vælt mi-j lös. Beskuldigt dat iestertien mi-j now van diefstal? Wat deinkt ze wel, dat nöstekuken, woor bemuuit ze eur mee! Ek wil mien tasse onder de nærm klemmen, eur totaal negeren en arrogant de winkel uutlopen mær vanuut mien oogoek zie'k dat de chef noast de deure is goan stoan en mi-j nauwlettend in de gaeten öldt. Dus overændig ek de frabbe gedwee mien tasse en loat ek eur vaste stellen dat er æcht niet meer in zit dan de rolle vuilniszakken en mien pottemenee. Wantrouwig nemp ze mi-j nog een keer op, asof ze overweegt mi-j middenin de winkel tot op mien onderbroek uut te kleden en te fouilleren. Dan gef ze mi-j met kennelijke tegenzin de tasse terugge.  De chef löp, zonder mi-j nog een blek weerdig te keuren, de winkel weer in. Ek kan goan. 

Ek bin et veurval al oaste weer vergeten aa'k twie daegen laeter even een drogisterije inlope.  Mét dat aa'k et toegangspoortien passere begint ook ier et alarm te joelen. Now muut et toch niet gækker wörden, ek eb nog niet iens de gelégeneid ad um wat te stelen! Et toegesnelde verkoopstertien vangt mi-j begripvol op. "Hebt u misschien zojuist iets bij een andere winkel gekocht?" Nee, dat e'k niet! Ek kome zó van uus en eb niet iens een tasse bi-j mi-j! Ek muut gewoon een flessien shampoo en een ni-je taandenbörstel em, mær aa'k de winkel niet in mag dan goa'k wel weer! Now, zo verdacht bin 'k now ook weer niet, ek muut mi-j mær even bi-j eur melden aa'k de winkel weer uut wil. Onder luid gejoel verloat ek vuuf menuten laeter de drogisterije, noa-ekeken deur de complete cliëntèle.

Ier wör ek zenuwachtig van. Thuus controleer ek al mien zakken. Ek eb toch niet per ongeluk… Mær nee, neks aanders as een old boskoppenbriefien en een smerige zaldoek. Zit dan nog ærgens beveiliging op mien kleren? Ek lope ze noa: Jasse van veurig seizoen, trui van van et joor doorveur, ondergoed uut et joor nul, sokken met de tienen d'r zowat deur, al verzoolde skoenen, allienig mien broek is vrij ni-j, mær toch al geregeld edraegen en ook al een keer ewassen. Neks verdachts dus. " 't Zal oen pacemaker wel ewest em", mærkt nummer viere meelevend op.

't Is da'k een dringende boskop ad, aanders waa'k de volgende dag in mien alarmerende toestaand vaste niet noar Zwolle egoan. Mær ek muut wel en bi-j V&D is et direct raek. Al bi-j binnenkomst wör ek verwelkomd deur indringend belgerinkel. Ek stoa stief-uut, mær gien ond die d'r op let, ek kan zo deurlopen. 't Stopt trouwens vanzelf weer. Aa'k de winkel uutlope wéér zo'n yperactief detectiepoortien. Um niet de indruk te wækken dat aa'k wat te verbærgen eb stop ek nog even en kiek ek achterumme mær as d'r gien-iene achter mi-j an kump ael ek mien skolders op en lope værder. In de boekændel glip ek stiekem achter de poorties langes en in de skoewinkel waerskouw' ek et personeel veurda'k binnenkome. Dan nog even een boetiekien in. Wéér alarm. Een man met paer ondstrouwe, be-ulpzeme ogen kek mi-j meewaerig an en dát is de druppel. Ek störte in. Jankend vertel ek alles: dat de iele weke die poorties et al op mi-j emunt em en da'k ál mien spullen al controleerd eb en ten einde road bin. De lobbes bödt mi-j zien stoel an, klopt mi-j onændig op de rugge en wref met zien zaldoek over mien gezechte. Aa'k wat bedaerd bin stelt ie veur uut te preberen woor as et in zit. Dus loop ek eerst een keer zonder tasse, dan ook zonder jasse en uuteindelijk zelfs zonder skoenen deur et poortien. Op de sokken stoa'k now in de Diezerstroate, terwiel de sirene achter mi-j alles bi-j mekaere gielt. Et zit gewoon in mi-jzelf! Ek bin wanopig en Joris Goedbloed wet et ook niet meer. "Ek wol oe elpen", zæg ie, oaste met mi-j mee-rerend. Ek bedaank em deur mien troanen èn, mær ek bin kennelijk niet te elpen. Ek goa noar uus, veurdat de pliesie mi-j as onverbeterlijk winkeldievegge in de boeien slæt.

's Oavms wet senior mien kleren nog net onderskeppen veurda'k ze vertwiefeld in de lompen gooie. Iene veur iene onderwærpt ie ze an een grondige inspectie. Bi-j mien broek blef ie steken: noast et wasveurskrift zit nóg een, al ienigszins verwassen, labeltien: 'Verwijderen voor gebruik'.
Zie mossen die fabrikanten bi-j de lompen gooien!

                                                                  Jannie Bakker – Rietman