GENEMUIDEN - Ik zal er maar niet omheen draaien; ik ben fan van “Juust”.  En voor wie niet weet was “Juust” is: het is een plaatselijke band die uitsluitend nummers in het dialect ten gehore brengt. Vroeger was ik fan van Skik. En voor wie niet bekend is met Skik (of beter gezegd was); Skik was een bandje uit Drenthe dat een aantal geweldige CD’s heeft afgeleverd van midden tot eind jaren negentig. Uitsluitend in de Drentse taal, maar voor ons Genemuidenaren goed te doen.

De frontman van Skik was Daniel Lohues. En mocht u eveneens onbekend zijn met het fenomeen Daniel Lohues; hij is één van de meest getalenteerde tekstschrijvers van ons land en bovendien een geniaal muzikant.

Daniel Lohues besloot begin deze eeuw zijn carrière als soloartiest te vervolgen. En bepaald niet zonder succes. Zijn albums reiken telkens tot de top van de hitlijsten. Zijn vierluik “Allenig” mag gerust tot de klassiekers van de nationale muziekhistorie gerekend worden. En elk jaar wordt Lohues’ oeuvre uitgebreid met een nieuw meesterwerkje en een bijbehorende theatertour.  Een vast groepje trouwe fans uit Genemuiden bezoekt jaarlijks deze tour die ook de Stadsgehoorzaal in Kampen aandoet.

 Maar genoeg over Lohues, want ik had me voorgenomen dat dit epistel over “Juust” zou gaan.

“Juust” hoorde ik de eerste keer tijdens een optredenavond van verschillende lokale bands in de Overtoom. Ik schonk er niet zo veel aandacht aan, totdat ik het nummer “Lummechien” hoorde. “Toch best aardig”, oordeelde ik, om me daarna te concentreren op de hoofdact “Anders dan normaal” die voor later op de avond geprogrammeerd stond.

Een tijd later trad “Juust” op bij Café “Schippers Welvaren”.  De band had inmiddels de toetsenist voor een gitarist ingeruild en na dit optreden was ik om. Ik zag ze hierna geregeld spelen en constateerde tot mijn tevredenheid dat de band een gestage groei doormaakte. Er verscheen een eerste CD die enthousiast ontvangen werd. Het nummer “de Tied” zette de band echt op de kaart.  Het mooie aan “Juust” vind ik dat het vijf gewone Genemuider jongens zijn. Het enige minpuntje dat ik kan bedenken is dat ze misschien iets te bescheiden zijn.

“Juust” heeft in Gerben Beens een geweldige zanger, die over een enorm bereik beschikt. Martin Bakker ondersteunt hem vocaal, is tevens gitarist en heeft een neusje voor het juiste repertoire voor de band. Harry van Rees is de ervaren bassist die niet snel van de wijs te brengen is. Arend van Dijk drumt en weet inmiddels meer dan genoeg hoe de hazen in de muziekindustrie lopen. Jerry Hoekman tenslotte, is de rookie van de band, maar wat een talent! Hij doorliep het conservatorium met succes en is een gitarist van formaat.

Bescheidenheid is inderdaad misschien wel de gemene deler van de band. Een eigenschap waar je normaal gesproken niet negatief op afgerekend wordt. De muziekindustrie is echter een jungle waar het vechten voor je plekje is. Daarin past ook een stukje brutaliteit en zelfbewustheid. Aan de andere kant: echte kwaliteit komt altijd bovendrijven. En daarop lijkt “Juust” te focussen. Tijdens het streektaal-evenement “Eikoerei” dat onlangs werd gehouden, kreeg de band een unieke kans om zich voor een breed publiek te presenteren. En die kans werd zeker benut.

Een nieuwe CD “Overnij” staat op punt van uitkomen. Ik heb een aantal nummers van de nieuwe geluidsdrager gehoord en dat klonk zeer veelbelovend. Een grote afwisseling in het repertoire kenmerkt de CD, die maar liefst 15 tracks telt. En met liefde gespeeld. Dat komt met name tot uiting in de 6 nummers die tijdens een optreden in het tapijtmuseum zijn opgenomen.

Degenen onder u die “Juust” nog nooit gehoord hebben, kan ik enkel adviseren de nieuwe CD aan te schaffen. Daar krijgt u geen spijt van. Voor wie reeds bekend is met de band: goede wijn behoeft geen krans.