GENEMUIDEN - “Nederlanders zijn totaal niet geïnteresseerd in geschiedenis”, zei een polderdeskundige deze week tegen mij. Buitenlanders komen massaal naar Nederland om te kijken naar dijken, molens, gemalen en andere waterstaatkundige objecten. Dat ‘wij’ al  eeuwenlang strijden tegen het water en daardoor grote stukken land hebben ingepolderd vinden ze enorm interessant. Zelf halen we onze schouders er over op. Vermoedelijk weten veel mensen niet eens dat de Schermer, Bijlmer, Beemster, Watergraafsmeer, Purmer, Wormer, Heerhugowaard en de Haarlemmermeer vroeger meren waren. Laat ik eerlijk zijn: ik wist dat eigenlijk ook niet.

Sinds kort wel, omdat ik een boek schrijf over Nederlandse polders. Dan val je van de ene in de andere verbazing. Dichtbij huis nog wel. Neem nou Mastenbroek. De oudste polder van Nederland en bijna niemand in Genemuiden weet dat. Onze liefde voor dat gebied is niet zo groot. Op zich nog wel te verklaren ook. Tot voor enkele decennia terug kwam bijna niemand in de polder. Wie er met zijn auto in wilde, moest een vergunning hebben van het waterschap. Later waren de wegen zo slecht en smal dat bijna niemand met zijn auto de polder in durfde. Pas vanaf de jaren zeventig is die situatie verbeterd.

Mastenbroek heeft ook een gruwelijk verleden. Toen nog overwegend katholieke boeren vermoorden er ooit vijftig protestanten uit Kampen, die in Zwolle hadden meegevochten bij een oproer tegen de protestantse bestuurders van die stad. De lichamen van de Kampenaren dumpten ze in de IJssel. Lekker volkje, die  middeleeuwse Mastenbroekers. Ook minder lang geleden was Mastenbroek het decor van tragedies. In de negentiende eeuw kwamen er nog vijftig mensen om het leven door overstromingen. Vind je het gek dat bijna niemand later meer die polder in durfde. Het zijn geschiedenissen die bijna niemand meer kent. Hoeveel mensen van onder de zestig zouden nog weten dat Genemuiden vroeger de Zuiderzee bijna kon aanraken?