Spoekn

Vanuut de woonkaemer leup ek noar de keukn, langs de deure die toegang gef tot de gaank. Mien vrouwe is ’n paer dagen op pad veur eur werkgever, ek bin allient met de kienders  tuus.  Et is winter, en kold en donker buutn. In de deure noar de gaank zit glas, en zonder ’n blek te werrepn in de donkere gaank loop ek d’r langes.  Toch is d’r iets wat mi’j soort van kietelt, en eempies dink ek dat ek wat zie. Ek stoppe, doe ’n pas achteruut, en ek skrekke mi’j naer. Mien erte rost mi’j in de keel. In ’t duuster stet ’n klein blond maennechien op de derde tree van de trappe,

in de oek van de zied en de achtermure van ‘t uus, roerloos as ’n wassn beeld, noar de mure te staern, met zien neuze nog gien vuuf centimeter van de stienn.  Oe lange zol ie doar al stoan? Zo stille, in trance?
Ek doe de deure lös en lope veurzechteg noar onderan de trappe. Et maennechien draeit langzaam zien eufd noar mi´j toe, en kek mi´j an met krange reptieln oogn die dwaers deur mi´j en kiekn. I´j glimlachte vaag, en langzaam stek ie zien aerrem uut, en zaechies raekt ie mien gezechte an en zaeg met ´n raer lispelnd stemmechien; ´Ik heb ´m niet meer gezien´. En i´j draeit zich umme en staert weer roerloos noar de mure. Ek zol sidderen van angst as ´t niet zo grappig was. Ek zaege ´Sebas, ga je mee naar bed? Lekker naar je warme nestje?´
D´iele femilie ier spoekt d´r wat of in de nacht. Zie olln iele monoloogn, skroewn as stond ze langs de lijn van ´n foebal veld, giecheln as waarn et preutse bakvissies, brommn as snörfiesn en aa´j ze de volgnde mörn vroagn wat ze now allemoale an ´t doen waarn in eur sloap dan kiekn ze oe an as of ze ´t in Keulen eurn dondern. Mien vrouwe ef ´t ook. Van lest vlög ze umme ´n uur of drieë as deur ´n wespe esteukn ´t baede uut, gooit ´t raem lös, angt d´r uut noar buutn en kek in volledege konsentrasie noar beneedn. As ek eur vroage wat ze uutspoekt zeg ze ´Er stond iemand onder het raam te roken´. Jaja. Dan proat ek teegn eur en wörd ze langzaam wakker, lacht skoapachteg en kröp d’r weer in, excuses mompelnd. Zie is ook altied grote bedraegn geld kwiet. Ek eb wel ies ezegd, ek ope t’aaj ‘t ’n keer viendn, dan goan wi’j op ’n kroes of zo. Wel met dien verstande dat wi’j netuurlijk niet zo’n heldhaftige Italiaanse kapitein willn  em, maer dat regele wi’j tzt wel. Eerst maer ies ’t geld vienn’.
Et zit ook wel in de Moateboers, want ek kenne ’n anekdote van mien Ome Jan, die met mien vaer op reis was en in het olst van de nacht  in ’n otel in Hamburg, de kaemer uutleup en op de overloop ’n grote Chinese vaeze onderste boovn stootte. Toen dat dink in duuznd stukkn onderan de trappe uut mekaere spatte worde i’j wakker en ad de teegnwoordegeid van geest de kaemer terugge in te loopn, en gelieke de deure weer lös te doen tegelieke met de aandere gastn en iets te roepn in de trant van; ‘Wass geschah?’ Ek wiete wel dat ek zellef ’n keer in ’n otel in New York in plaese van in de badkamer noar de wc ging, noar de kleernkaste ging umme de bloaze te leegn. Maer dat kan ook ewest em deur dat ek wel ’n bietien boovn mien teewaeter op mien kaemer ekoomn ware. In kennelijke staat doe ek wel meer dingn die, as de medemens et zol observeern dat toch wel gefronste wenkbrouwn op zol leevern.
Allerlei studies em beweezn dat de meinse  zien brein in sloap alle indrukkn van de dag weer eempies verwerkt, rangschikt, catalogiseerd en dan is de volgnde dag  de boovnkaemer miestal weer fris, en skone, kloar veur ’n nije dag. Maer as meinsn de ellefte van dat proces aerd op doen in baede en ie bin doar getuge van, dan ku’j d’r wat oflachn! Ek misse gien geld, maer ek ope wel dat mien ega nog ies wat viend. Dan kunn wi’j dat geld wel gebruukn veur ’n ruimtereize, doar drome’k wel ies van. Maer dan zeg mien vrouwe altied dat  ek de doeskop maer neer muut laegn, want et is gien joystick en ek muut maer ies uut dat lege legbad koomn, et is per slot al allef twieë. As wi’j onze droomn now ies kondn synchroniseern, en et was gien bedrog, dan ware wi’j nog tot grote dingn in stoat!