GENEMUIDEN - Genemuidenaar Hans Mateboer was nauw betrokken bij de Taelkrink en de Oudheidskamer, maar zijn verlangen naar de zee viel niet te stuiten. Daardoor heeft hij een opvallend leven achter de rug. De tegenwoordig in het Amerikaanse Charlotte wonende Mateboer zat vast in een Nigeriaanse gevangenis, was kapitein van een Disney-schip en woonde in Venetië. Ook schrijft hij kinderboeken. Het verhaal van een echte Genemuidenaar in het buitenland.

Mateboer is geboren in Genemuiden. Op het buitenland, tussen de drogende kokos en de biezen. De zee trok echter van jongs af aan al. “Ik heb er nooit bij stilgestaan dat ook nog allerlei andere dingen mogelijk waren. Ik heb de Zeevaartschool in Delfzijl gevolgd en vertrok daarna op een vrachtboot naar West-Afrika. Daar belandde ik zelfs in een gevangenis, wat me lang niet meeviel…”, vertelt Mateboer met gevoel voor understatement. “Het had te maken met een poststaking in Nigeria. Mijn rederij had verschillende schepen in de Nigeriaanse havens liggen zonder benodigde papieren. Daarom besloot de directie de papieren naar Ghana op te sturen en die daar later zelf op te halen. Dat werd gezien als illegaal post bezorgen. Toen de anderen bezig waren met de post op het schip, paste ik op de sloep waarmee we de haven weer waren ingevaren. Mijn blanke huid was vermoedelijk ook een minpunt. Ik werd gearresteerd en twee soldaten voerden me af naar de gevangenis. Met de handen omhoog. Wat ik daar heb meegemaakt, is een verhaal apart. Ik kwam pas vrij nadat er flink was gedokt in de vorm van sigaretten en drank.”

Na wat omzwervingen en een paar jaar op Deense schepen, kwam Mateboer door een ‘stom toeval’ bij de Holland Amerika Lijn terecht. Daar ontmoette hij ook zijn Amerikaanse vrouw waarmee hij een paar jaar later trouwde. “Ik was inmiddels de jongste kapitein ooit bij de HAL, maar dat kwam ook wel een beetje omdat ze niemand anders hadden. in 1995 werd ik gebeld door de Walt Disney Company of ik bij hun wilde komen werken als Vice President voor een nog op te richten cruiselijn. Als de schepen gebouwd zouden zijn, kon ik kapitein worden. Dat heb ik vervolgens zes jaar lang gedaan, maar op ten duur werd ik gillend gek van Mickey Mouse en Donald Duck. Niet zozeer vanwege die figuren, maar meer om het bedrijf.”

Dus keerde Mateboer terug naar de Holland Amerika Lijn. Allereerst voer hij op de Wind Song, een groot zeilschip van 8000 ton. “Een paar maand later brak er brand uit en moesten we het schip verlaten. Eerst alle passagiers en de meeste bemanning en een uur of tien later de resterende vijftien man. We werden gered door een Franse marine sleepboot en we werden na dagenlang brand blussen, afgezet in Papeete (Tahiti). Ik weet nog dat ik stond in te checken in een heel duur hotel, helemaal zwart en in een gescheurd T-shirt en een Franse camouflage onderbroek.”

Mateboer voer later op de nieuwe Noordam van de HAL en sinds een jaar op de ‘Rotterdam’, waarmee hij momenteel in Indonesië vaart. “De Noordam werd in 2006 als schip van het jaar gekozen, omdat we in de Middellandse Zee 21 mensen uit het water visten. Omdat mijn schip momenteel Rotterdam als thuishaven heeft, kom ik nog regelmatig in Genemuiden. Ik mis het stadje best vaak. Vooral om de vriendschappen met mensen die je van jongs af kent en die je heel makkelijk weer oppakt als je eens terug bent. Vriendschappen zonder poeha en die er zijn om wie je altijd geweest bent en niet wat ze denken dat je bent.”

Mateboer heeft meer met Genemuiden dan met Nederland, zegt hij. “Er zijn best wel dingen waaraan ik me erger. De mensen hebben vaak zo'n kant en klare mening over andere volken, vaak alleen maar gebaseerd op wat ze denken te weten omdat ze ergens een paar weken op vakantie zijn geweest, of omdat er weer eens wat op het Journaal was. Over de jaren heb ik een ding geleerd: geen oordelen vellen over andere volken of mensen, want hoe vaker je ergens komt, hoe meer je realiseert dat je er niets van weet.”

Als oud-lid van de Taelkrink is hij altijd blijven schrijven. “Een typische Mateboer-hobby”, lacht hij. “Ik schrijf al twintig jaar voor een Amerikaans tijdschrift. Ook heb ik in eigen beheer een paar kinderboeken en boeken met korte verhalen uitgegeven. In totaal zijn er al bijna tachtigduizend van verkocht. Een andere ‘hobby’ is het verhuren van een paar vakantiehuisjes in West-Virginia. Dus als iemand deze kant nog eens op wil….”

Mateboer woonde ooit een paar jaar in Venetië. “Daar begeleidde ik de bouw van Disney-schepen. Daarna woonde ik drie jaar in Orlando en uiteindelijk ben ik in Charlotte beland. Daar komt mijn vrouw namelijk oorspronkelijk vandaan. Het wonen in Amerika is best wel goed. Ik woon in een mooie buurt en de mensen zijn er heel vriendelijk. Niks geen obscene tekens als je eens een verkeersfoutje maakt, heel gastvrij en aardig, heel belangstellend naar wie je bent. Daar kunnen een heleboel mensen wel wat van leren. Verder hebben de mensen dezelfde problemen als in Nederland. Ze kunnen bijna allemaal wel wat meer geld gebruiken, ze zitten zich allemaal zorgen te maken over de kinderen, niks geen nieuws.”

Meer informatie over de boeken of de vakantiehuisjes van Mateboer op:

www.captainspublishing.com

www.gopipestem.com